Reluctance

I look around me and I see the accumulation of randomly obtained or picked objects. I have always had this positive characteristic: I fit things together to create a nice matrix, a scenery, an alternative reality. I use what I already have to make a better today. Objects, thoughts and visions pop into my mind and challenge me.
"I am the one, pick me! I will be perfect for this empty corner here."
"Now is the time to use me in an imagery."
"I must be moved! Try putting me in the office instead of the living room"
The challenge is whether or not I will obey these little voices. Will I listen to my subconscious and go with the flow? When I was younger I considered that there is no way to go wrong when you do that,  but after rigorous experimentation I discovered this is not 100% true. So in an attempt to minimize mistakes I rationalize. Has any person, living or dead, ever made a good decision by rationalizing? I dare say NOT!
So why does the reluctance to obey the subconscious comes later in life? Is it a phase or will it get stronger by time? Do spontaneous combustions of smartness give way to other useful attributes like............ hm ............... let me think of some....................... Nothing comes to me now but I am sure that there are some. Just like I am sure that life is a wheel, one day you are on top and another you are squashed under it.
Just like I am sure that tomorrow I will create greatness, I will find new ways to criticize me and the things around me. For now I  am not sure whether I will always be able to redress mistakes and afford making new ones. 
 

Λυπάμαι

Λυπάμαι για όσα έγιναν, 
για όσα δεν έγιναν και για όσα δεν έπρεπε καν να γινουν. 

Λυπάμαι που μόνο εγώ λυπάμαι, 
που μόνο εγώ το κουβαλάω και ας δεν είχα ποτέ την δύναμη να το ξεκάνω.

Λυπάμαι που τον θάνατο σου θα συνοδεύουν και άλλα, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά.

Ένα μόνο δε λυπάμαι. Εσένα.
Εσύ έζησες, αγάπησες, αγαπήθηκες, ύπηρξες και θα υπάρχεις στη ζωή όλων όσων άγγιξες.

Εσένα σε γιορτάζω, και μόνο έτσι παίρνω δύναμη να αλλάξω και 
δεν λυπάμαι.

USA Independence day αλα Κυπριακά (Part II)

Το καλό πράγμα αργεί να γίνει, πάλι καλά να λεμε που γίνεται στο τέλος......

Λοιπόν, τελικά νομίζω ξέρω να διαβάζω και να γράφω ελληνικά. αλλά και να μην ήξερα δεν θα έκανε καμιά διαφορά στο αν θα μπορούσα να διδάξω σε γυμνάσιο ή λύκειο στην Κύπρο. Απ'ότι φαίνετε το μόνο χρειαζόταν για να συμπληρώσω την αίτηση μου, η αλλοδαπή, είναι πιστοποιητικό γνώσης γερμανικών, γαλλικών, ιταλικών ή αγγλικών. Εύτυχώς είχα μαζί μού τα αποτελέσματα εξέτασης TOEFL που έκανα προπολεμικά, αφού έχω μάθει πλέον το μάθημά μου και κουβαλάω ΟΛΟ το χαρτομάνη μαζί μου όποτε θα επισκευθώ αυτούς τους καλοπληροφομένους ανθρώπους. Τώρα όσο αφορά τη νομοθεσία για την υποβολή αυτών τον αιτήσεων, αλήθεια δεν έχω καταλάβει ακόμα τι προνοεί. Αυτό που ξέρω, είναι αυτό που τελικά είναι το πιο σημαντικό. To "take home message" είναι:

"If at one office you dont succeed, try and try again"

 Αν κάτι που σας λένε ακούγετε εξωφρενικό, πιθανότατα να είναι. Βρες λοιπόν ένα γραφείο όπου να συμφώνουν μαζί σου και άσε την ασυναρτησία και την άγνοια να δουλεξουν για σένα (όχι να δουλέψουν εσένα!!!). 

Στο κάτω κάτω το έχουμε ήδη πει, η μόνη ανεξαρτησία σε αυτόν τον τόπο είναι η ανεξαρτησία των κυβερνητικών γραφείων. 

Cheers

USA independence day αλα Κυπριακά (Part I)

All in all this is a free country. All in all this is an independent country. 

It is a country where people can think, work and be part of any political group, religion or way of thinking. 

And after that.... U wake up smell the coffee and face reality...

Τhis is an independent country bound by its affiliations, pacts of collaboration. It would accept any terms of agreement if the prize looks shiny. Just like we do when installing a new (free) software. Once I read one of these terms. It included something like: "surrender your soul", and I still clicked on "ACCEPT"!!!

Independence by definition is freedom from the control, influence, support, aid, or the like, of others.

Well in the Spirit of July 4th, yesterday I had a day that encompasses the spirit of independence.

As you may already now, I graduated recently (last week)! So the aftermath of the war (aka: university studies) includes surrendering your papers to the Education Office so that you get in line to be employed as teachers by the government in 20 years or so. One also needs to take standarized tests for admission in graduate studies, fill forms for scholarships and other time and money consuming things για το καλό μας!! So I went with Meme and our new adopted daughter (aka: the other little fairy, Εδω θέλω να πω ενα Hello στον original fairy) to nicosia na ta kamoume oula mia fora na teleiwnoume!

Λοιπόν που λαλειτε, εκτός του ότι δεν τα εβρίσκαμε ούτε εμείς ούτε το GPS, αμα ρωτήσεις ένα περαστικό  το πιθανότερο είναι να σε στείλει αλλού. Δεν υπάρχει περίπτωση να παραδεκτεί την άγνοια του και να σε στείλει να ρωτήσεις άλλον. Αυτό φυσικά προέρχεται και από την επιθυμία του να βοηθήσει, όποιο και αν είναι το κόστος! Independence: Freedom from the help of others

Τελικά ο μόνος τόπος όπου βρίσκεις πραγματική ανεξαρτησία στην Κύπρο (ίσως και στον κόσμο) είναι μέσα στα κυβερνητικά κτίρια. Πήγαμε που λέτε να καταθέσω το πτυχίο μου. Συμπλήρωσα την αίτηση πήρα μαζί μου τα πιστοποιητικα, original και copy, Χαρτιά που βεβαιώνουν ότι πέρασα ώρες να διαβάζω, οτι πέρασα νύχτες άγρυπνη μαθαίνοντας σημαντικές και ασήμαντες πληροφορίες, έκανα εργασίες και απάντησα παμπολλες ερωτήσεις. Independence is freedom from the control of others. Χαρτία που αποδεικνύουν ότι υπάρχω και ότι γεννήθηκα, διότι αν δεν έχεις γεννηθεί πώς θα γίνεις καθηγήτρια;;;;;;;;; Anw πάω να τα καταθέσω και η πανέξυπνη, υπόδειγμα υπευθηνότητας, κοπέλα μου ανακοίνωσε πίσω από το γυαλί: "Δεν μπορώ να παραλάβω τα χαρτιά σας, διότι φοιτήσατε σε λύκειο άλλης χώρας, αγγλόφωνο, και δεν μπορείτε να διδάξετε στα ελληνικά!" και αφού συμβουλεύτηκε τη συνάδελφο της αποφάσισαν οτι πρέπει να έχω και αποδειξη ότι ξέρω ελληνικά. Το οτι πήγα σε ελληνικό δημοτικό, γυμνάσιο και πανεπιστήμιο δεν μετρά, μόνο στο λυκειο μπορείς να μάθεις ελληνικά. Εφυγα λοιπόν απο το παραθυράκι πικραμμένη, ηττημένη από την τυφλή γραφειοκρατία και σχεδόν κλαίγοντας πήγα πισω στον Meme. Φυσικά κάτι τέττοια δεν περνούν μαζί του. Δεν είναι απο τους ανθρώπους που τα βάζει κάτω ειδικά στο πρόσωπο τέτοιων ασήμαντων αντιπάλων όπως οι γραφειοκράτες. Με παίρνει λοιπόν παραμάσχαλα και βάζουμε πλώρη για άλλα γραφεία. Φυσικά τα πρώτα δύο γραφεία που μας υπόδειξαν ως "υπεύθυνα" για το θέμα μας δεν είχαν καμία αρμοδιοτητα αλλα nonetheless συμφωνούσαν μαζί μας και έβρισκαν παράλογα τα αιτήματα της κοπέλλας πίσω από το γυαλί. Η ανεξαρτησία που λέγαμε... κάθε γραφείο είναι ανεξάρτητο από το προηγούμενο. Τώρα που τα λέμε γιατί είναι πίσω από το γυαλί; Για προστασία; Για αποφυγή της επαφής με τον πολίτη;

Στο τελευταίο άσχετο γραφείο που πήγαμε ήταν δύο κοπέλλες που συζητούσαν και αφού μας άκουσαν υπομονετικά (τους τα είπε η Κατερίνα απλά και σταρατα!) άρχησαν να παίρνουν τηλέφωνα ψάχνοντας κάποιον αρμόδιο. Οι ίδιες ήταν λειτουργοί υπεύθυνοι για την actual πρόσληψη καθηγητών, στη σπάνια περίπτωση που υπάρχει θέση κενή ΄και δεν κοιτάζουν απολυτήρια λυκείου ή αποδεικτικά γνώσεις της ελληνικης γλώσσας. Και αφού κανένας δεν ήξερε κανένα, και κανένας δεν απαντούσε το τηλέφωνο... η δεύτερη κοπέλλα βγήκε οσάν τον Χριστόφορο Κολόμβο εις αναζήτηση intellectual life μέσα στο κτίριο....

Θα βρει ή δεν θα βρει; Τελικά ξερω ελληνικά ή όλο αυτό τον καιρό προσποιούμαι και εσυ τώρα στην πραγματικότητα διαβάζεις κινέζικα με γερμανική προφορα;

Όλα αύτα αυριο στο Part II, διότι η επίσκεψη σε κυβερνητικά γραφεία είναι επίπονη όχι μόνο όταν την ζεις αλλά και όταν την σκέφτεσαι!!!